Sporen jullie wel?

Niet letterlijk vanuit onze omgeving gehoord toen we ons initiatief aankondigden, maar de blik op veler gezichten drukte toch uit: jullie sporen niet. Maar dat is wel precies wat we deden. Om tot onze conclusies te komen, proberen we hieronder de plussen en minnen van onze reis af te wegen.

De duur

Door allerlei tegenvallers hebben we uiteindelijk vijf dagen gereisd en twee dagen vakantie genoten. We vertrokken ca. 19 uur eerder en kwamen ca. 31 uur later aan dan onze collega’s. In totaal duurde de heenreis voor ons bijna 60 uur.

Werken in de trein

Om geen extra vrije dagen op te hoeven nemen en de criteria zoveel mogelijk gelijk te houden aan die van onze vliegende collega’s, had ik besloten in de trein te werken. Dat ging een tijdje goed. De kwaliteit van de Wifi in de trein was echter na Arnhem al behoorlijk wisselend en in Duitsland werd het rap minder. Hierdoor kon ik niet langer bij alle applicaties die ik nodig had om een aantal taken af te ronden.

De kosten

Over de kosten kunnen we kort zijn: treinen kostte ons bijna drie keer zoveel als wat vliegen ons had gekost.

Comfort

Onze reis was over het algemeen niet erg comfortabel. De lengte was daar zeker debet aan, maar ook zonder vertraging kunnen we wel het e.e.a. opsommen: haperende Wifi, te weinig zitplaatsen, smalle bedjes, krappe aansluitingen waardoor een sprint tussen twee perrons noodzakelijk wordt, gebrekkige en onvolledige informatie over aansluitende treinen en perrons van aankomst, meerdere trein-apps met soms tegengestelde informatie, ontbrekende voorzieningen (vooral tussen München en Split), abominabel ontbijt (inbegrepen in de slaaptrein), nauwelijks verstaanbare intercommeldingen, haperende of niet-werkende airco, vieze toiletten met overvolle vuilnisbakken, de vele rokers op de perrons, de rooklucht van diezelfde mensen als ze naast je zitten, etc..

Informatie over de reis

Zowel voor als tijdens onze reis was de mogelijkheid om snel de juiste informatie te krijgen over de reisdetails zeer beperkt. Tip: mocht je een vertraging hebben opgelopen en wil je hierover telefonisch informatie inwinnen: niet doen. Loop liever naar een loket, waar je waarschijnlijk wel binnen een half uur te woord gestaan wordt. Maar ga niet bellen, om jezelf frustratie, tijd en kosten te besparen. De juffrouw, al dan niet digitaal, aan de andere kant van de lijn weet net zo weinig als jij en waarschijnlijk minder. De mensen van vlees en bloed, die je kan zien, voelen en helaas soms ruiken, vormen een veel betrouwbaardere basis. Hun boodschap kan ook teleurstellend zijn, maar is dan gewoonweg een getrouwe afspiegeling van de teleurstellende werkelijkheid. De initiële moeite om de reis te regelen en de eerste vertraging die het met zoveel moeite geregelde schema direct onderuithaalt, scharen we onder ditzelfde kopje.

Serendipiteit

Een treinreis als de onze leidt tot afgedwongen flexibiliteit. Nooit waren we van plan München te bezoeken, maar we hebben er een aantal leuke uren doorgebracht omdat het zo liep. Ook leent een treinreis zich bij uitstek voor uitgebreidere ontmoetingen. Dat leidt niet direct tot het aanhalen van de vriendschapsbanden, maar aangezien je op elkaar aangewezen bent omdat je tijd moet doden in een wagon zonder voorzieningen, kan dat leiden tot memorabele momenten. Tegelijkertijd geeft treinreizen je de tijd om een boek uit te lezen en de omgeving in je op te nemen.

Puzzelen

Sinds ik een digitaal abonnement heb op mijn krant los ik nauwelijks nog sudoku’s op. Het willen oplossen van puzzels, onderdeel van het DNA van bijna elke IT’er, heeft ervoor gezorgd dat geen enkele tegenslag ons uit het lood heeft geslagen. Er ontstond immers weer een nieuwe puzzel en daarmee een nieuwe uitdaging. Als dan uiteindelijk alle vakjes op de juiste manier worden gevuld is dat erg bevredigend, al kostte het ons meer moeite dan vooraf bedacht. En dan kun je ook genieten van de weg ernaartoe.

Vriendschap

Op reis met je vrienden is natuurlijk altijd goed. Samen ontberingen doorstaan verdiept de vriendschap. We hebben veel gelachen, ook waar het even tegenzat. We hebben gevloekt toen we de trein op een haar na misten. We hebben ontdekt dat we veel jeugdherinneringen deelden en naadloos teksten van o.a. André van Duin konden meezingen.

Uitstoot

Het doel van onze reis was vooral duurzamer dan onze collega’s te reizen. Zoals in de blogpost die de uitstoot vergelijkt al duidelijk wordt: dat winnen we glansrijk. En duurzaamheid zou dus het criterium kunnen zijn waarmee we de regels van de wedstrijd zodanig aanpassen dat deze alsnog in ons voordeel wordt beslist.

Conclusies

Maar dat is toch al te makkelijk. Je kan je inzetten voor duurzaamheid, maar aan die inzet zitten wel grenzen. Natuurlijk, we hebben een geweldig avontuur beleefd, maar voor de gemiddelde reiziger zijn alleen de kosten al zo’n hoge drempel dat de trein nooit genomen zal worden. Efficiënt is reizen per trein zeker niet, comfortabel ook niet. Avontuur, ja, dat kan je nog vinden, maar of dat het avontuur is waarop je hebt gehoopt en dat je romantiek en heldendom verschaft….

Er is geen Europees spoorboekje en als je het al zelf lukt om iets dergelijks samen te stellen, dan is het zeer onbetrouwbaar.

De kosten van vliegen zijn veel te laag, milieueffecten worden er niet in verdisconteerd. Waarom vliegreizen niet hoger belasten en de opbrengsten daarvan ten goede laten komen aan subsidies voor het treinverkeer? En dan deels aan lagere kosten voor een treinkaartje, deels aan betere voorzieningen, informatiesystemen, afstemming van verschillende nationale spoorboekjes binnen Europa op elkaar. De trein is zoveel schoner dan het vliegtuig en het ‘kedeng kedeng’ houdt minder mensen uit hun slaap dan het geraas van vliegtuigmotoren.

En als het gaat om teamuitjes: bedenk goed of er een duurzaam alternatief is voor de geplande bestemming. Split bleek in ieder geval een paar stations te ver. Bij een volgend lustrum zouden we er goed aan doen om daar rekening mee te houden.

Ondanks al deze beschouwingen houden we fantastische herinneringen over aan onze Seven Days Split: onze Koot en Bie-conversaties, de ontvangst door onze collega’s in Split, de behulpzame conducteur in Mannheim, de collegataxi naar huis, de mooie gesprekken over wat ons bezig houdt en bezorgd maakt, en last but not least, de pret tijdens het bloggen.

Compensatie

De vliegreis hebben we als New Nexus ‘gecompenseerd’ door een donatie aan Cool Earth, dat zich richt op het bestrijden van klimaatverandering door ontbossing tegen te gaan, met name in het Amazonegebied. Ze doet dit niet door stukken regenwoud op te kopen, maar door de lokale gemeenschappen economisch te ondersteunen.