Trienco Koster van New Nexus BI was een van de enthousiaste deelnemers aan de Pilot Duurzame Mobiliteit. Trienco heeft vier weken lang zijn auto bij de P+R in Hoogkerk geparkeerd en de laatste vier kilometer naar de Gasunie op een e-bike afgelegd. Trienco woont in Friesland en op het moment dat de Pilot Duurzame Mobilteit is afgelopen, start de Elfwegentocht. Twee weken lang fossielvrij reizen met als afsluiter een parade van duurzame voertuigen. Als Trienco vraagt of hij de volledig elektrische poolauto mag gebruiken om deel te nemen aan dit project, kunnen wij niet anders dan dit toejuichen. Trienco deelt zijn ervaringen.

“Het New Nexus Solar Racing Team heeft de poolauto gebruikt tijdens de Solar Sport One, die eindigde in Leeuwarden. Geheel in de geest van fossielvrij, besluit ik de Renault Zoë lopend op te halen. Er zijn veel vooroordelen over elektrisch rijden, maar ik ga er met een open mind in.

Eenmaal achter het stuur van de Zoë valt me vooral op hoe stil ze is. Bij het eerste stoplicht blijkt ze ook nog snel te zijn. Mijn enthousiasme stijgt!

De volgende dag staat in het teken van een bruikbaarheidstest. Samen met mijn vrouw en onze drie kinderen gaan we naar de kinderboerderij. In mijn Citroën C4 Grand Picasso passen met gemak drie kinderstoeltjes op de achterbank, maar of dit ook in de Zoë gaat passen… Ik ben benieuwd. Na enig passen en meten sla ik de deur van de Zoë dicht, alle drie de kids zitten in hun kinderstoel op de achterbank. Test geslaagd, op naar de kinderboerderij!

Bij terugkomst blijkt het terrein van de Lidl, waar je gratis kunt laden, gesloten. Maar ik maak me geen zorgen, want de teller staat op 212 kilometer. Morgen ga ik voor het eerst mijn woon-werkverkeer afleggen zonder een druppel fossiele brandstof te gebruiken. Het eerste stuk van Goutum naar Hoogkerk met de Zoë en het laatste stuk van de P+R in Hoogkerk naar de Gasunie op de e-bike.

Voor het eerst rijd ik met de Zoë over de snelweg. Wel even wennen, maar heerlijk rustig. In de Eco-modus mag ik maximaal vijfennegentig kilometer per uur. Dat vind ik toch iets te langzaam (en tevens niet veilig). Dan maar iets meer kilowatt verbruiken. Wanneer ik mijn auto parkeer op de P+R in Hoogkerk bekijk ik de “schade”… Tweeënzestig kilometer verbruikt voor het afleggen van vierenvijftig kilometer. Dat valt me niet tegen!

Wanneer ik de auto aan de laadpaal zet krijg ik een foutmelding. Nog maar een keer proberen, want ik heb goede moed. Weer een foutmelding. Inmiddels staat er publiek bij de bushalte. Nog maar een keer proberen, want zo snel laat ik mij er niet onder krijgen. Vier pogingen later capituleer ik. Bij de Gasunie zijn ook laadpalen, weet ik. Misschien lukt het daar. Misschien, want ik heb op de P+R waardevolle tijd verknoeid en de laadpalen zijn vaak al vroeg bezet bij de Gasunie. Ik leg de kabel in de achterbak en vervolg mijn weg naar de Gasunie. Gelukkig is er nog een laadpaal vrij. Weer een foutmelding. Misschien met de badge in plaats van het pasje? Grr, ook niet. Ik tel tot tien en stap in de auto om het instructieboekje te pakken. Dan zie ik op het dashboard de melding “Zet de versnelling in stand P”. Ik volg deze instructie op en “ping” de teller begint te lopen en het lampje op de laadpaal kleurt blauw als teken dat de laadsessie begonnen is. Ai. Zou dit misschien in Hoogkerk…? Nee, besluit ik. Daar was de paal gewoon kapot.

De rest van de week gaat het rijden en laden prima. De afstanden die ik voor woon-werk verkeer afleg vallen ruim binnen het bereik van deze auto. Laadstress heb ik dan ook niet gehad. Wel kan ik me voorstellen dat je laadstress krijgt als je langere afstanden aflegt. Dan is het belangrijk dat je van tevoren goed uitzoekt waar je kunt laden. Gelukkig zijn er veel hulpmiddelen om je daarbij te helpen. Ik heb het geluk dat ik een snellader vlak bij huis heb. Hier kan ik in driekwartier de auto voldoende opladen voor een woon-werk rit. Als je zelf een elektrische auto rijdt, is een eigen laadpaal geen overbodige luxe.

Ik kijk met een goed gevoel terug op de afgelopen drie weken. Drie weken die in het teken stonden van het duurzamer afleggen van mijn woon-werkverkeer. Als kers op de taart doe ik op zaterdag 14 juli mee aan de Elfwegentochtparade. Het geeft mij een trots gevoel, een lange stoet van duurzame voertuigen met enthousiaste bestuurders. Zo ziet de nabije toekomst eruit. En ik moet zeggen, ik heb er zin in!”